De hele week is nogal hectisch geweest.
Het begon met de reis naar Houston. De reis zelf was zo’n 12 uur in het vliegtuig maar met douane en reistijd naar en van het vliegveld duurde het toch echt wel 19 uur. Natuurlijk ging bij mij alles weer fout. Bij elke douane moest mijn tas onderzocht worden omdat ik de tokens (een sleutelhanger met klompjes) voor iedereen mee had en dat zag er blijkbaar vreemd uit in de scanner. Dit zorgde dus voor veel ergernis. Toen we na 17-18 uur eindelijk in Houston aankwamen kwam de warmte ons tegemoet. Het was ’s avonds maar nog steeds 42 graden en een luchtvochtigheid van goed 80-90%. Ook kwam ik er toen achter dat ik mijn portemonnee was verloren (later is hij gevonden op London Heathrow). We gingen naar het huis van Chris Butler (logistics) daar kwamen de meeste leerlingen al tegen en blijkbaar waren we een van de laatsten. Ik werd opgehaald door Gary Lantz (mijn gastgezin) en ging naar hun huis samen met Marco Valenzuela (Arizona USA) We gingen al snel naar bed want we waren allemaal doodop.
Maandag:
Maandag ontmoetten we de meeste mensen bij het ontbijt. Na wat woorden van wat mensen (die je bij ons aan de achterkant van de tafel niet kont horen) kregen we wat eten en begon iedereen te kletsen. Ik zat bij alle Ryan’s (we hebben er 3) dus de namen waren niet zo heel moeilijk. Na het eten gingen we dan langzamerhand naar de campus. Daar werden we in een groot lokaal gestopt. We ontmoetten de “Head Teachers” Ben en Angie. Ze vertelden wat over zichzelf en toen konden de interviews voor de verschillende teams beginnen. Ik had een interview voor het ‘Maroon team’ ook al was dat niet mijn keuze. Dit team gaat over het transport vanaf de ruimte om Mars tot het oppervlak van Mars. Na een niet-zo-heel-spannend interview gingen we terug naar het lokaal waar we een presentatie door het lokale robotics team kregen. Het was echt heel cool om te zien wat je allemaal met robotics kan. Om 17:00 uur werden we opgehaald door onze gastgezinnen om te gaan eten. Wij gingen naar een restaurant genaamd “Twin Peaks”. Het is een soort Hooters. Toen kwam ik voor het eerst in aanraking met het “Amerikaanse eten” (het is echt mega!) Na het eten gingen we terug naar het huis waar we al snel gingen slapen want we moesten de volgende dag extra vroeg opstaan om te praten met het ISS.
Dinsdag:
We moesten heel vroeg opstaan omdat we om 7:15 al om de campus moesten zijn. We kwamen aan en iedereen ging zitten. Na wat “Audio Checks” kwam het ISS dan eindelijk in de buurt en konden de vragen beginnen. Sommige vragen waren heel interessant en ook gecompliceerd maar de astronaut had er geen problemen mee. Na wel een heel kwartier was het ISS al buiten bereik en was dus ook het gesprek afgelopen. Toen kregen we onze teams te horen. Ik zat in het Maroon team (surprise, surprise!). Nadat we wisten in welk team we zaten moesten we de algemene richtlijnen bespreken (zoals aandrijving, landingsplaats etc.) Dit duurde nogal lang aangezien iedereen wel wat erover te zeggen had maar uiteindelijk zijn we er uitgekomen. Toen was het al weer 17:00 uur dus gingen we allemaal weer naar huis.
Woensdag:
Dit was echt een slopende dag. We moesten niet zo vroeg als dinsdag op de campus zijn (maar liefst een half uur later!). De hele dag was vol gepakt met sprekers. Ik vond het een beetje vervelend dat je elke keer maar een half uur tot drie kwartier de tijd kreeg om echt met het project bezig te gaan voordat er weer een spreker was die anderhalf uur ging praten over een onderwerp. Je krijgt in zo’n dag superveel informatie naar je hoofd geslingerd en je moet alles maar onthouden. Ook al was het allemaal niet even interessant was de dag al wel snel weer voorbij. We gingen naar huis om ons om te kleden omdat we al snel weer naar een restaurant gingen met iedereen. Hier hadden we lekker eten terwijl sommige studenten wat opvoerden. Het was vooral gewoon een gezellige avond. Na het eten zijn we nog even langs een elektronica winkel gegaan en, zoals alles in Amerika, was die natuurlijk mega. Na dat gingen we om zo’n 22:30 in het donker met de BMW cabrio, dak open, naar huis. Zelfs zo laat is het nog 30 graden!
Donderdag:
Donderdag waren we de hele dag op stap. Eerst gingen we naar het SNBRI. Dit was in ‘Downtown Houston’ dus we moesten eerst 45 minuten rijden. Toen we daar aankwamen gingen we naar een zaal op de 3e verdieping. Hier kregen we een lezing over meerdere dingen. We kregen ook een rondleiding. Ze vertelde wat leuke weetjes over het ISS en andere dingen en toen was het op naar de volgende plek. Dit was een universiteit in het midden van Houston. Hier kregen we een presentatie over de geschiedenis van de ruimtevaart. Het was opzich wel interessant maar het was vooral langdradig dus iedereen had moeite met wakker blijven. Na de presentatie was het weer tijd om uit de airco te gaan en weet in de stralende zon van 45 graden. Toen we eindelijk thuis kwamen waren we weer doodop.
Vrijdag:
“Holy shit, this is exhausting.”
De vermoeidheid begon langzaam wel zijn tol te nemen (zoals je ook aan de verschillende lengtes van samenvattingen van de dagen kan zien) Door de vermoeidheid pak je minder informatie op. Maar ja, vandaag zouden we weer de hele dag weg zijn. We gingen naar een ‘observatory’ in een ‘national park’. Eerst deden we een soort nep missie van een reis naar de maan en mars. Dit duurde ongeveer 3 uur. Toen was het wachten tot het donker werd om naar sterren te kijken. We hebben met een 3.5 miljoen euro dure telescoop naar Saturnus gekeken. Het was echt een mooi gezicht. Toen we terugliepen zagen we ook nog het ISS voorbij vliegen. Toen was het weer 1.5 uur terugrijden dus tegen de tijd dat we aankwamen in Houston sliep bijna iedereen en was het 23:00 uur. Ik hoop dat ik dit weekend wat slaap in kan halen zodat het volgende week wat beter gaat. Laten we het hopen!